Pod koniec Jedz, mĂłdl się, kochaj Elizabeth zakochała się w Felipe. Wzajemne zauroczenie przerodziło się w płomienny romans. Zamieszkali razem w Ameryce, przyrzekli sobie dozgonną wierność i to, że nigdy nie wezmą ślubu. I żyliby sobie spokojnie, gdyby ktĂłregoś dnia nie zainterweniowała Opatrzność, prĂłbując ich zmusić do zawarcia małżeństwa. Z typowym dla siebie poczuciem humoru, inteligencją i znajomością psychiki ludzkiej Gilbert opisuje swoje zmagania z myślą o powtĂłrnym zamążpĂłjściu. Ujawnia tajemnice związane z małżeństwem, odpowiada sobie na pytania o dopasowanie, zachwyt sobą nawzajem, wierność, rodzinne tradycje, ryzyko rozwodu, społeczne oczekiwania, odpowiedzialność. Tak naprawdę jednak, by przekonać się, czy warto wyjść za mąż, pisze pean na cześć miłości, z całą jej złożonością i wszystkimi konsekwencjami; miłości takiej, jak ona jest naprawdę.

Nim osiągnęła trzydziestkę, Elizabeth Gilbert miała wszystko, o czym powinna marzyć nowoczesna, wykształcona, ambitna Amerykanka - męża, dom za miastem, dobrą pracę. Mimo to nie była kobietą ani szczęśliwą, ani spełnioną. Nękał ją niepokĂłj, smutek i rozterki. Przeszła przez wyczerpujący rozwĂłd i popadła w ciężką depresję, przeżyła nieszczęśliwą miłość i całkowicie odrzuciła wszystko, czym, jak jej się zdawało, miała być.Jedz, mĂłdl się, kochaj mĂłwi o tym, co może się zdarzyć, kiedy bierzemy odpowiedzialność za nasze własne zadowolenie z życia. MĂłwi rĂłwnież o przygodach, jakie mogą się przydarzyć kobiecie, ktĂłra nie chce już dłużej starać się powielać utartych wyobrażeń. Jest to opowieść, ktĂłra poruszy każdego, kto kiedykolwiek obudził się rano z nieodpartym pragnieniem zmian.